De paascolomn van Gijs op Radio LIN FM

Det de ge-wel-dig-e radio-oetzending van ein paar waeke geleje een vervolg zow kriege, sting veur mich al in de sjterre gesjreve. Nao ein paar straolende, bienao zomerse daag is het waer helaas get minder. Maar det moog de pret neet drukke. Het is reje genog om aan de radio gekluisterd te zitte. Haopelijk haole ver die magische grens van 100 loestereers weer in dit vraemdste Paosweekend ooit.

Want Det is het. Paose 2020 gaon veer os nog lang herinnere als ein weekend wobiej de zon os euverhaup sjeen en alle buim in bleuj stinge. Wobiej het nuuje veurjaor nog nooit zo sjnel en zo good van sjtart is gegange. Nog nooit eerder in de geschiedenis van de carriere van Thijs Zeelen – en dae dreit toch alweer een jaor of 200 mit - woor het zo vreug al zo lang zo’n Sjoon Waer.

En den is het eigenlijk zuunj det ver binne motte blieve. Het is alsof Mooder Natuur os oetdaagt. Kom nao boete, gank de sjtraot op, sjtap mit 3.000 man oppe motor en riej rundjes rondj het drielandenpunt in Vaals. Maar veer zeen sjlummer den det. Hans, doe hubs gister het prachtige leedje “stay at home” in een ein-mans-acht-mans-formatie gebracht mit ein duudelijke boodsjap: ‘blief verdomme binne’.

Nog ff binne blieve. In elk geval nog toet het eind van dees maondj. Den kriegse auch tied om nao te dinke. Bijveurbeeld euver det prachtige feest det de Passion in Remunj haj kinne zeen. Ich bun zelf neet heel geluivig, maar sjoon verhaole heur ich natuurlijk gaer. Wiej sjoon waar het gewaes wanneer het verhaol van Christus verteldj haj kinne waere mit de ongergaonde veurjaorszon taege de achtergrondje vanne prachtige kathedraal van oos bisjopssjtad Remunj. Maar het mocht neet zo zeen.
Den motte ver oze eige versie maar vertelle. Oze eige Passion in Lin. Hans, doe höbs het aanwerk al gemaakt. Doe höbs opnuuj om dich haer verzameldj dien troewe appostele Youri en Boy om samen op deze Paosmaondaag ein bietje leech te bringe in de Linner hoeskamers. En Rian den in de rol van Mooder Maria die net ein lekker vlaai haet neergezat.

Waem de Linner Os en Aezel zeen leut zich raoje, maar diej höbbe in dit verhaol gein rol. Net zoals die drie wijzen oet Lin-Oost. Auch diej motte mit de Kerst-oetzending maar truuk komen. Maar het litste avondmaal kinne ver digitaal via Zoom laote plaatsvinje, det regelt Apostel Jeroen ‘de doper’ waal, als der neet in de vistrappe likt.

Waat waal nog mist, is eine Petrus. Misjien kintj ger Paco dao veur vraoge jonges. Nao eine aovendj doorhaole biej Marja guft dae al standaard drie keer aan det der neemens kintj, neet wit waat der gebeurd is en det der zich nieks meer kintj herinnere. Dao hooft geine haan drie keer veur te kraaien.

Judas moog toesblieve. Van dae verroajer kriege ver toch allein maar krom zin. En den laote ver die heel kruisigingsscène inne Waerd, oppe berg biej Villa Betula, auch maar achterwaege. Det is toch altied al zo’n zjwaor stuk.
Ver goan geliek door nao het feest det alles toch weer goodkumpt oppe Kiosk oppe Oaj Mert. Den noeme ver det de Linner Kermis Jeruzalem editie 2.0; eederein oppe sandalen en den samen ein glaas beer drinke. Man, waat verheug ich mich op het moment det det weer kintj.

Maar zonger gekkigheid. Het hele Paosverhaol is nog nooit zo toepasselijke gewaes als dit jaor. Het geit om samen dinke en samen doon. Veur elkaar klaor staon. Samen door eine rotte tied gaon om der oeteindelijk allemaol sjterker oet te komen.
Een kwestie van ‘in nood leert men zijn vrienden kennen’, en det geldj noe eens temeer. In het hele durp waere prachtige initiatieven ontplooit om elkaar door dees periode haer te helpe. Van Toes-sjooling via de laptop mit meister Patrick tot het rondjbringe van Paoseier biej het zorghoes en van de zingende glazenwasser dae veur ein vrolijke noot zorgt tot anti-eenzaamheid gesprekken door eine dichte raam – het is lang geleje det de miense op dees maneer veur elkaar hubbe klaor gestange.

Het is alsof het sjoon en sociale gedachtegoed van de SmikkeLin euver het ganse durp is oetgerold.
En den kriegse toch ein bietje ein touwtje-door-de-brievenbus achtige sfeer die mich perseunlijk erg good bevult. Neet meer det gehaoste, neet meer det individuele. Alles ff truuk in de eerste versnelling en minder “ik” en meer “wij”. Ver zeen vanoet eine tied det alles sneller, baeter, efficiënter en individueler mos boem paats truuk mit beide bein oppe grondj gezat.
Als het os lukt om ein bietje van die gedachte vast te haoje op het moment det Rutte strakkes weer geleidelijk aan de rem der vanaaf haolt en de teugels leut vieren, den is al deze kommer en kwel toch nog urges good veur gewaes.

Gijs